07 de maig 2007

Una gran jornada gastronómica

Nombre: Joseph House Restaurant
Antes: Comidas Económicas José (Restaurant, eh???, nada raro)
Localidad: Lleida, zona vieja, al pie de la muralla.
Categoría: 2 tenedores y palillos varios

Una vez tomado un piscolabis en un bar sin más trascendencia que el peazo chavala que allí había nos dirigimos al Restaurant donde oportunamente habíamos realizado la reserva.

Local acogedor, decoración acorde y relajada, quizá algo justo de espacio y apretado ya que a mi me mancharon la camisa con un líquido indefinible proveniente de la cabeza de una gamba chupada por otro comensal cercano al que no logré identificar. Mobiliario y baño acorde … acorde para críos de 12 años y retacos, dado el pequeño tamaño de las mesas.

Servicio y personal de Sala: Variado en razas, colores y atención. Dificultad idiomàtica.
Delicatessen: Paella al estilo Infumable para unos y estilo Copón para otros que no dejaron grano sin petar. Carne excelente, con multitud de pegotes de grasa infiltrada hasta en los huesos. Destacar excelentes postres y destacadísimo chocolate de acidez elevada como corresponde a un buen cacao belga.
Bien asesorados: Se nos comentó que parecíamos vulgares turistas de alpargata al solicitar nuestro maestro cocina el menú basado en paella y tortilla patatas.

Bodega: Variada y sin descartes. Vino a voluntad (magnífico color a pasado de colorante), gaseosa de 1 litro para que no falte, cafeses y bebidas espirituales y aromatico-digestivas a voluntad: whiskies variados, Crarteuse, aromes de Montserrat expresamente buscadas en bodega (por la de polvo que quitó la somelier mientras traía la botella)

Finalmente, de modo muy educado y cortés se nos invitó a largarnos ya que no podían barrer y reenganchaban a las 8 h. y empezabamos a dar calor.

By Anchoa Power

5 comentaris:

Anònim ha dit...

anchoveta, el webmaster te ha retocado el mensaje pues esa letra ocupa memoria, espacio, lugar, plaza de parquing, vision etc etc

Anònim ha dit...

cuanta sabiduria corre por las venas de tan distinguido comensal, como nacen las palabras y los verbos de su boca plagada de dientes, como renace ese sentimiento de grupo entre las personas que junto a él nos congregamos, como degusta cada plato por insignificante que sea su presentación, como se deleita con cada trago vino que pega el condenau, como me duele la cabeza del p... vino gaseosero del sábado... y estamos a lunes.

pd: la proxima vez será cena, al menos sin luz no nos conocerán

sea

Anònim ha dit...

Destacar la presència d'un darrer convidat d'excepció, que va fer acte de presència desprès de patir feia pocs minuts un daltabaix econòmic al destrossar el cotxe la seva estimada dona, tot i això encara va tenir temps de donar compte de xupitos variats i deixar el pabelló ben alt.

Es va propossar, com a propera sortida gastronòmica, ja en plan d'extensió familiar, una diada a Casa Colomina a la zona de Graus. La proposta està damunt la taula.

Anònim ha dit...

Comentar que, aquesta vegada i a darrera hora, no ens va acompanyar el nostre amic, crític i tertuliano habitual Peter Strogoff.

Exactament el motiu aduit va ser .... anar a comprar roba (?)... doncs esperem veure't sense falta en la propera ocasió.

Anònim ha dit...

(sigue) en la propera ocasió i hecho un pincel con las nuevas vestimentas adquiridas por peter que ya forman parte de su fondo de armario, pq como buen moblista te un peaso armari del copón, amb un fons... buenooooooooooooooooo... metro imig de fons... si akest fons darmari parlés... anda k no san perdut xorves en akest fons...

pel que fa al convidat de darrera hora... sort que va venir a darrera hora... sinó al house joseph li fan un monument i li nomenen wiskero del mes... ke saque, ke poderío, k pofesional del tema líquido... un hurra por él
referent al

Giveaway of the Day